ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการคือ ๑. เพื่อศึกษาหลักการและวิธีปฏิบัติธุดงควัตรในพระพุทธศาสนาเถรวาท ๒. เพื่อวิเคราะห์ธุดงควัตรของพระสงฆ์ในสังคมไทย ๓. เพื่อวิเคราะห์การปฏิบัติธุดงควัตรที่พึงประสงค์ ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้เอกสารและการศึกษาภาคสนามด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก ในสังคมไทยปัจจุบัน

ผลการวิจัยพบว่า การถือธุดงควัตรแต่ละข้อนั้นมีข้อดีแตกต่างกันไป กล่าวโดยสรุป ผู้ถือธุดงควัตรย่อมมีความสันโดษ เลี้ยงง่าย มีสติสัมปชัญญะ ขัดเกลาตนเองได้จนสามารถบรรลุธรรมขั้นสูงสุด

จากการสัมภาษณ์พระสงฆ์ไทยที่ปฏิบัติธุดงควัตร ๑๑ รูป ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พบว่าการถือธุดงควัตรของพระสงฆ์เป็นการปฏิบัติเพื่อรักษาความเป็นศาสนทายาท ฝึกความอดทน ฝึกสติสัมปชัญญะเพื่อขัดเกลาตน

 Download