การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาพุทธจริยศาสตร์สำหรับใช้ในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด ๒) เพื่อศึกษาสภาพปัญหายาเสพติดของชุมชนในอำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น ๓) เพื่อศึกษาวิเคราะห์พุทธจริยศาสตร์กับการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของชุมชนในอำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น การวิจัยดังกล่าวนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative research) โดยการศึกษาข้อมูลจากเอกสาร ซึ่งผู้วิจัยจะได้วิเคราะห์ข้อมูลแบบวิเคราะห์เชิงพรรณาวิธี (Descriptive Ananlysis) ตามหลักการของอุปนัยวิธี (Inductive Method) โดยยึดวัตถุประสงค์การวิจัยเป็นแนว

๑) พุทธจริยศาสตร์สำหรับใช้ในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของชุมชนในจังหวัดขอนแก่น ผลจากการสนทนากลุ่มทั้ง ๔ ชุมชน พบว่าหลักพุทธจริยศาสตร์สำหรับใช้ในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของชุมชนของตน ประกอบด้วยหลักธรรม ๔ ประการคือ ๑) หลักอบายมุข, ๒) หลักปธาน ๔, ๓) หลักวัฒนมุข ๖ และ ๔) หลักพรหมวิหาร ๔

๒. สภาพปัญหายาเสพติดของชุมชนในอำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น มีสาเหตุมาจาก ๔ ประการคือ ๑) เกิดจากการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ๒) สาเหตุจากการถูกหลอกลวง ๓) สาเหตุที่เกิดจากความเจ็บป่วย ทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ ๔) สิ่งแวดล้อม เช่นการคบเพื่อนไม่ดี อาศัยอยู่ใกล้แหล่งชุมชนที่ค้ายาเสพติดหรือมีผู้เสพเป็นจำนวนมาก และส่งผลกระทบต่อตัวบุคคล ครอบครัว ชุมชน และสังคมในระดับประเทศ