จากการศึกษาวิจัยเรื่อง“ศีลและทิฏฐิในฐานะเป็นเหตุให้เกิดความสามัคคีและแตกความสามัคคี”ตามขั้นตอนที่วางไว้ในวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ ๑) เพื่อศึกษาความสำคัญของศีลและทิฏฐิในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท  ๒) เพื่อศึกษาเรื่องความสามัคคีและการแตกความสามัคคีในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท ๓) เพื่อศึกษาศีลและทิฏฐิในฐานะเป็นเหตุให้เกิดความสามัคคีและแตกความสามัคคี ผลการวิจัยพบว่า

            จาการศึกษาความสำคัญของศีลและทิฏฐิในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาทพบว่าศีลมีกำเนิดจาการปกครองของพระเจ้าจักรพรรดิ หมายถึงมูลรากพฤติกรรมที่ถูกควบคุมอย่างดีจนเป็นปกติ เพราะศีลมีลักษณะคือ ควบคุมกาย วาจา ให้เรียบร้อย ศีลมี ๒ ประเภทคือ ศีลของบรรพชิต และศีลของฆราวาส ศีลมีองค์ประกอบแต่ละข้อเป็นการเฉพาะตามเงือนไขของพฤติกรรมการละเมิด ศีลมีอานิสงส์หลายประการ ทิฏฐิหมายถึงความเห็น มี๒ ประการคือ สัมมาทิฏฐิและมิจฉาทิฏฐิ

            จากศึกษาความสามัคคีและการแตกความสามัคคีในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท พบว่าความสามัคคีหมายถึง ความร่วมมือไปด้วยกัน โดยมีศีลและทิฏฐิที่เสมอกันเป็นหลัก  มีหลักธรรมที่ก่อให้เกิดความสามัคคี ได้แก่หลักสาราณียธรรม หลักอปริหานิยธรรม และหลักสังคหวัตถุ ๔ คำที่ตรงกันข้ามกับความสามัคคีคือการแตกความสามัคคี สังฆราชี และสังฆเภท  วิธีระงับการแตกความสามัคคีต้องอาศัยอธิกรณะสมถเป็นต้น 

             ศีลที่เป็นต้นเหตุให้เกิดความสามัคคีได้แก่ศีลสามัญญตา และทิฏฐิที่ก่อให้เกิดความสามัคคีได้แก่ ทิฏฐิสามัญญตา  ผลดีของการสร้างความสามัคคี คือทำให้เกิดความสุข ความรักและนับถือ ส่วนผลกระทบจากการแตกความสามัคคี มีผลเสียทั้งแก่บรรพชิตและคฤหัสถ์

 Download